Przyczyną rezygnacji były względy ostrożnościowe, tzn. pojawiające się w doktrynie prawa oraz orzecznictwie wątpliwości dotyczące okresu liczenia mandatu i kadencji członka rady nadzorczej, w szczególności rozumienia „ostatniego pełnego roku pełnienia funkcji”.
Takie wyjaśnienie pojawiło się 19 maja 2020 r. późnym wieczorem jako raport bieżący spółki https://www.bankier.pl/wiadomosc/BANK-PEKAO-SA-Rezygnacje-czlonkow-Rady-Nadzorczej-Banku-Polska-Kasa-Opieki-Spolka-Akcyjna-z-dniem-odbycia-Zwyczajnego-Walnego-Zgromadzenia-Banku-za-rok-obrotowy-2019-7887501.html
W sieci rozgorzała dyskusja polityczna na ww. temat. Ale ja nie o niej… Otóż, trochę przez przypadek, swoje „trzecie życie” otrzymał mój tekst z 2017 roku: https://nadzorkorporacyjny.pl/2020/02/ile-trwa-5-letnia-kadencja-rady-nadzorczej-czyli-absurd-goni-absurd/ Ale też nie o nim…
Ponieważ sam osobiście miałem podobny przypadek (w 2010 roku) uważam za kluczową sprawę wyjaśnienie przede wszystkim wszystkich spraw formalno-prawnych związanych z kadencją i mandatem. Wszelkie dylematy polityczne nie powinny mieć w tym przypadku żadnego znaczenia. Dla dobra ładu korporacyjnego. I tyle w temacie.
Piotr Rybicki
Ad vocem: Jak już poruszamy się historycznie to 6 lat temu popełniłem taki tekst: https://biznes.interia.pl/gieldy/aktualnosci/news-kiedy-czlonek-rady-nadzorczej-ucieka-z-tonacego-statku,nId,3936884
