Sygnatura: 0112-KDIL2-1.4011.970.2020.1.TR (22.03.2021)
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2020 r. (data wpływu 23 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 23 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
W dniu 9 października 2020 r. Rada Nadzorcza Spółki (Wnioskodawcy) delegowała Członka Rady do wykonywania obowiązków Członka Zarządu na okres trzech miesięcy, począwszy od października 2020 r.
W dniu 5 listopada 2020 r. Walne Zgromadzenie spółki ustaliło wynagrodzenie miesięczne Członka Rady Nadzorczej delegowanego przez Radę do wykonywania czynności Członka Zarządu na okres trzech miesięcy w kwocie 33.000 zł.
Ponieważ Statut Spółki zawiera obowiązek zawarcia umowy o świadczenie usług zarządzania z Członkiem Zarządu, ale nie z Członkiem Rady Nadzorczej delegowanym do czasowego wykonywania czynności Członka Zarządu, nie została zawarta o pracę, umowa o świadczenie usług zarządzania, kontrakt menedżerski, ani jakakolwiek inna umowa o świadczenie usług.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy wynagrodzenie członka rady nadzorczej delegowanego czasowo do pełnienia funkcji członka zarządu należy zakwalifikować do źródła przychodu jakim jest przychód z działalności wykonywanej osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) czy też do przychodu z innych źródeł (art. 10 ust. 1 pkt 9 przedmiotowej ustawy)?
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 383 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (dalej: KSH), do kompetencji rady nadzorczej należy m.in. delegowanie członków rady nadzorczej, na okres nie dłuższy niż trzy miesiące, do czasowego wykonywania czynności członków zarządu, którzy zostali odwołani, złożyli rezygnację albo z innych przyczyn nie mogą sprawować swoich czynności. Członek rady nadzorczej, którego delegowano do wykonywania czynności członka zarządu, nie traci członkostwa w radzie nadzorczej, ale też nie staje się członkiem zarządu, z tym że ma pełne prawo do wykonywania czynności członka zarządu. Jak podkreślono w wyroku NSA z 12 kwietnia 2013 r., sygn. akt I GSK 1263/11: „oddelegowany do zarządu członek rady nadzorczej staje się w czasie delegacji zarządcą ze wszystkimi skutkami z tego wynikającymi”.
Zgodnie z art. 368 § 4 KSH, członkowie zarządu spółki akcyjnej powoływani i odwoływani są przez radę nadzorczą, chyba że statut spółki stanowi inaczej. W myśl Statutu Spółki, wszystkich członków zarządu powołuje i odwołuje Walne Zgromadzenie. Tym samym uchwała Rady Nadzorczej Spółki w przedmiocie delegowania do Zarządu, podjęta w trybie art. 383 § 1 KSH, zastępuje akt powołania do Zarządu przez Walne Zgromadzenie.
Skoro w czasie delegacji do zarządu członek rady nadzorczej nie wykonuje czynności w radzie nadzorczej, to tym samym wynagrodzenie z tytułu pełnienia funkcji w radzie nie powinno być mu wypłacane. Jednakże w związku z czasowym wykonywaniem czynności członka zarządu, delegowanemu członkowi rady nadzorczej może przysługiwać wynagrodzenie z tytułu czasowego oddelegowania do zarządu.
Z uwagi na powyższe, w okresie trzymiesięcznego delegowania do zarządu nie otrzymuje wynagrodzenia należnego Członkowi Rady Nadzorczej, jednak przyznane mu zostało wynagrodzenie dla Członka Zarządu delegowanego do wykonywania czynności Członka Zarządu przez Radę Nadzorczą.
W świetle przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca powziął wątpliwości z jakiego tytułu członek rady nadzorczej delegowany do pełnienia funkcji członka zarządu otrzymuje wynagrodzenie.
Nie ulega wątpliwości, że wypłata wynagrodzenia członkowi rady nadzorczej z tytułu pełnionej funkcji nie wynika ze stosunku umownego, lecz stanowi element treści stosunku organizacyjnego. Przychód uzyskiwany z tytułu pełnienia funkcji członka rady nadzorczej może zostać zakwalifikowany jako przychód z działalności wykonywanej osobiście przez osoby wchodzące w skład rady nadzorczej, ewentualnie jako przychód z innych źródeł.
Stosownie do art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: PIT), za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.
Ponieważ przywołany przepis odnosi się do przychodów otrzymywanych niezależnie od sposobu „powołania” należy zauważyć, że w języku polskim „powołać” to „wyznaczyć kogoś do pełnienia jakiejś funkcji lub do objęcia stanowiska”, „ustanowić, stworzyć, zorganizować coś”, „wezwać kogoś do pełnienia służby wojskowej”. Takie rozumienie tego określenia zawiera w sobie także delegowanie przez radę nadzorczą, które polega na wskazaniu, wyznaczeniu osoby do wykonywania czynności członka zarządu.
W przepisie art. 13 pkt 7 ww. ustawy nie ma wymogu zawarcia jakiejkolwiek umowy, a podstawą do uzyskiwania przychodów jest pozostawanie członkiem określonych organów. Ww. osoba jest członkiem Rady Nadzorczej Spółki wykonującym obowiązki Członka Zarządu Spółki, spełnia więc wymóg wchodzenia w skład organów wymienionych przez przepis art. 13 pkt 7 ustawy o PIT. Skoro przepis mówi, że chodzi tu o przychody osoby, niezależnie od sposobu jej powołania, to właściwe będzie tu także delegowanie przez Radę Nadzorczą, a nie tylko powołanie przez Walne Zgromadzenie (powołanie sensu stricto).
W myśl art. 13 pkt 9 ustawy o PIT, przychodami z działalności wykonywanej osobiście są także „przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7”. W przepisie tym wskazane zostały różnego rodzaju umowy, także te zawierane w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej, jednakże w sytuacji wynagrodzenia Członka Rady Nadzorczej nie zawarto żadnej umowy.
W świetle postanowień art. 13 ustawy o PIT możemy przyjąć, że generalnie zawsze przyczyną powstawania przychodów z działalności wykonywanej osobiście jest szeroko rozumiana praca, z tym że nie chodzi tu o pracę wykonywaną na podstawie stosunku pracy lub podobnego.
Art. 20 ust. 1 ustawy o PIT stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. Nie ulega wątpliwości, że przepis ten nie ma charakteru zamkniętego, a więc zawiera on jedynie przykładowe świadczenia, które należy zaliczyć do przychodów z innych źródeł.
W ocenie Wnioskodawcy, za prawidłowe – w świetle przepisów ustawy o PIT – uznać należy stanowisko, zgodnie z którym wynagrodzenie wypłacane członkowi rady nadzorczej delegowanemu czasowo do wykonywania czynności członka zarządu stanowi przychód z działalności wykonywanej osobiście, z wszystkimi dalszym konsekwencjami tego stanu rzeczy. Należy jednak zauważyć, że prezentowane tu stanowisko Wnioskodawcy nie znajduje jednoznacznego oparcia w przepisach prawa, które są zbyt ogólne, a przez to budzą uzasadnione wątpliwości interpretacyjne. Wnioskodawca dokonał jednak ostrożnej i wnikliwej interpretacji przepisów ustawy o PIT, a nadto za pomocne w ustaleniu prawidłowego zastosowania przepisów prawa uznał udostępnione stanowiska organów podatkowych.
W pierwszej kolejności Wnioskodawca zwraca uwagę na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 marca 2018 r. – nr sprawy: 0112-KDIL3-1.4011.74.2018.2.IM. Wskazany w ww. interpretacji stan faktyczny jest dalece zbliżony do sytuacji Członka Rady Nadzorczej Spółki albowiem mamy tu do czynienia z członkiem Rady Nadzorczej, delegowanym do czasowego wykonywania czynności członka Zarządu, któremu Rada Nadzorcza przyznała wynagrodzenie i z którym nie zawarto umowy o świadczenie usług.
W drugiej kolejności Wnioskodawca zauważa, że podobne wnioski wypływają z innej dostępnej publicznie interpretacji podatkowej, tj. interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 kwietnia 2008 r. nr sprawy: IBPB2/415-202/08/BD.
W opisanym stanie faktycznym członek Zarządu pobierał wynagrodzenie zasadnicze – w ramach stosunku pracy oraz dodatek do wynagrodzenia zasadniczego z tytułu pełnienia funkcji (zasiadał w zarządzie). Organ podatkowy uznał, że jeżeli w istocie wypłacone przez wnioskodawcę wynagrodzenie obejmujące różne obowiązki będą wypłacane odrębnie ze stosunku pracy i z tytułu pełnionej funkcji, to zasady opodatkowania tych wynagrodzeń uzależnione będą od zasad opodatkowania właściwych dla danego źródła przychodu. Tym samym wynagrodzenie wypłacone wyłącznie z tytułu pełnionych funkcji zaliczane będzie do źródła przychodu – działalność wykonywana osobiście, natomiast wynagrodzenie wypłacane w ramach obowiązków wynikających z umowy o pracę do źródła przychodu – stosunek pracy.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są:
- inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy),
- działalność wykonywana osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy).
W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
Jak wynika z powyższego przepisu, katalog przychodów zaliczanych do tzw. przychodów z innych źródeł jest katalogiem otwartym. Tym samym, do tego źródła należy zaliczyć wszystkie inne przychody, które nie mogą być zakwalifikowane do pozostałych kategorii źródeł, szczegółowo wymienionych w treści art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Stosownie do treści art. 13 pkt 7 i pkt 9 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:
- pkt 7 – przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych;
- pkt 9 – przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.
Wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście przychodów z umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze – przy jednoczesnym zdefiniowaniu na użytek tej ustawy pojęcia pozarolniczej działalności gospodarczej – nie pozostawia wątpliwości, że źródłem tych przychodów nie jest pozarolnicza działalność gospodarcza, lecz zawsze działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy. Tym samym, przychody uzyskane z tytułu tego rodzaju umów stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeżeli umowy te są zawierane w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej. Czynności zarządcze dotyczą określonej osoby, tym samym mogą być dokonywane bezpośrednio przez tę osobę. Nie jest możliwe wykonywanie tego rodzaju czynności przez podmiot inny niż osoba fizyczna, np. przez spółkę.
Jednocześnie z uwagi na fakt, że w przypadku zawarcia umowy powierzającej zarząd przedsiębiorstwem występuje duża dowolność nazewnictwa, przepis art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy nie tylko przychodów uzyskanych na podstawie umów o zarządzanie, kontraktu menedżerskiego, lecz wszelkich umów o podobnym charakterze, z których wynika, że podatnikowi, w drodze umowy cywilnoprawnej, zostało zlecone sprawowanie zarządu przedsiębiorstwem, spółką czy instytucją. Natomiast wyjątek, o którym mowa w przywołanym przepisie dotyczy sytuacji, gdy podatnik powołany został, np. do składu zarządu, rady nadzorczej, komisji lub innych organów stanowiących osoby prawnej; w takiej sytuacji uzyskane przez niego przychody będą przychodami w rozumieniu art. 13 pkt 7, a nie art. 13 pkt 9 ww. ustawy. Powołanie bowiem podatnika, np. do składu zarządu, bez względu na sposób jego powołania, stanowi okoliczność, która powoduje tylko zmianę kwalifikacji przychodu, jednakże w ramach działalności wykonywanej osobiście.
Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 9 października 2020 r. rada nadzorcza spółki akcyjnej (Wnioskodawcy) delegowała swojego członka do wykonywania obowiązków członka zarządu spółki akcyjnej na okres trzech miesięcy, począwszy od dnia 9 października 2020 r. W dniu 5 listopada 2020 r. walne zgromadzenie spółki akcyjnej ustaliło wynagrodzenie miesięczne tegoż członka rady nadzorczej, delegowanego przez radę do wykonywania czynności członka zarządu spółki akcyjnej na okres trzech miesięcy w kwocie 33.000 zł. Z ww. osobą nie została zawarta o pracę, umowa o świadczenie usług zarządzania, kontrakt menedżerski, ani jakakolwiek inna umowa o świadczenie usług.
W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 381 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1526, z późn. zm.), w spółce akcyjnej ustanawia się radę nadzorczą. Rada nadzorcza sprawuje stały nadzór nad działalnością spółki we wszystkich dziedzinach jej działalności (art. 382 § 2 ww. ustawy). Stosownie do art. 382 § 3 i 4 Kodeksu, do szczególnych obowiązków rady nadzorczej należy ocena sprawozdań, o których mowa w art. 395 § 2 pkt 1, w zakresie ich zgodności z księgami i dokumentami, jak i ze stanem faktycznym, oraz wniosków zarządu dotyczących podziału zysku albo pokrycia straty, a także składanie walnemu zgromadzeniu corocznego pisemnego sprawozdania z wyników tej oceny. W celu wykonania swoich obowiązków rada nadzorcza może badać wszystkie dokumenty spółki, żądać od zarządu i pracowników sprawozdań i wyjaśnień oraz dokonywać rewizji stanu majątku spółki. Natomiast zgodnie z art. 383 § 1 i 2 Kodeksu spółek handlowych, do kompetencji rady nadzorczej należy również zawieszanie, z ważnych powodów, w czynnościach poszczególnych lub wszystkich członków zarządu oraz delegowanie członków rady nadzorczej, na okres nie dłuższy niż trzy miesiące, do czasowego wykonywania czynności członków zarządu, którzy zostali odwołani, złożyli rezygnację albo z innych przyczyn nie mogą sprawować swoich czynności. W przypadku niemożności sprawowania czynności przez członka zarządu rada nadzorcza powinna niezwłocznie podjąć odpowiednie działania w celu dokonania zmiany w składzie zarządu. W myśl art. 387 § 1 ww. ustawy, członek zarządu, prokurent, likwidator, kierownik oddziału lub zakładu oraz zatrudniony w spółce główny księgowy, radca prawny lub adwokat nie może być jednocześnie członkiem rady nadzorczej.
Sytuacja opisana w stanie faktycznym została uregulowana przez ustawodawcę przywołanym art. 383 § 1 Kodeksu spółek handlowych.
Wobec powyższego, wracając na grunt podatkowoprawny, należy zauważyć, że wynagrodzenia wypłacanego z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu, przez delegowanego z rady nadzorczej członka tej rady, nie można zakwalifikować do źródła przychodów określonego w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli do przychodów uzyskanych na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychodów z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.
Przychody otrzymywane przez osoby fizyczne z tytułu udziału w składzie zarządu, rad nadzorczych, komisji lub innych organów osób prawnych, nie stanowią bowiem przychodów z tytułu świadczenia usług zarządczych, o ile nie została zawarta odpowiednia umowa o świadczenie takich usług. Jak wynika natomiast z niniejszego wniosku, taka umowa z tym konkretnym członkiem zarządu spółki, delegowanym z rady nadzorczej, nie została zawarta, bowiem zaistniała sytuacja uregulowana cyt. art. 383 § 1 ustawy Kodeks spółek handlowych.
Zatem, w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz przytoczonych wyżej przepisów, wynagrodzenie za czynności wykonywane z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu wykonywane przez delegowanego z rady nadzorczej członka tej rady należy zakwalifikować do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako usługi wykonywane osobiście, zgodnie z art. 13 pkt 7 tejże ustawy. Stosownie bowiem do treści ww. przepisu, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.
Ponieważ, przywołany przepis odnosi się do przychodów otrzymywanych niezależnie od sposobu „powołania” nadmienić należy, że zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego PWN „powołać”, „powoływać” to „wyznaczyć kogoś do pełnienia jakiejś funkcji lub do objęcia stanowiska”, „ustanowić, stworzyć, zorganizować coś”, „wezwać kogoś do pełnienia służby wojskowej”. Natomiast delegowanie przez radę nadzorczą to wskazanie, wyznaczenie osoby do wykonywania czynności członka zarządu.
Wobec powyższego, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że wynagrodzenie wypłacane członkowi rady nadzorczej delegowanemu czasowo do wykonywania czynności członka zarządu stanowi przychód z działalności wykonywanej osobiście, z wszystkimi dalszym konsekwencjami tego stanu rzeczy. Co prawda, jak wynika z zacytowanego już wyżej przepisu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, katalog przychodów zaliczanych do tzw. przychodów z innych źródeł jest katalogiem otwartym. Jednakże, do tego źródła należy zaliczyć wszystkie inne przychody, które nie mogą być zakwalifikowane do pozostałych kategorii źródeł, szczegółowo wymienionych w treści art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro jednak – jak już wyjaśniono w niniejszej interpretacji – wynagrodzenie za czynności wykonywane z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu wykonywane przez delegowanego z rady nadzorczej członka tej rady podlegają zaliczeniu do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako usługi wykonywane osobiście, zgodnie z art. 13 pkt 7 ww. ustawy, to nie spełniają wymogu zaliczenia ich do przychodów z innych źródeł.
Konsekwencją zakwalifikowania przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 7 ww. ustawy, jest ich opodatkowanie za pośrednictwem płatnika – Wnioskodawcy, na zasadach określonych w art. 41 i art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zatem, na Wnioskodawcy, jako płatniku dokonującym wypłat z powyższego tytułu, ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.
Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).
Zgodnie z treścią art. 42 ust. 1 cytowanej ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.
Podsumowując: na gruncie opisanego we wniosku stanu faktycznego oraz przywołanych przepisów prawa, należy stwierdzić, że wynagrodzenie wypłacone z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu przez delegowanego z rady nadzorczej członka tej rady stanowi przychód określony w art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a to oznacza, że Wnioskodawca – jako płatnik – jest zobowiązany z tego tytułu do obliczenia, poboru i wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych organowi podatkowemu, we właściwych terminach.
Ponadto, w odniesieniu do przywołanych we wniosku rozstrzygnięć organów podatkowych, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
- z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
