Świadczenie usług zarządzania Spółką w związku ze sprawowaniem funkcji w zarządzie Spółki – ustawa o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami – wyjaśnienia Krajowej Informacji Skarbowej

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
0113-KDIPT2-3.4011.402.2021.2.AK (5.08.2021)

Zobacz komentarz wideo

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2021 r. (data wpływu 20 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 lipca 2021 r. (data wpływu 19 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w części dotyczącej:

• kwalifikacji do źródła przychodów wynagrodzenia otrzymywanego przez Zarządzającego na podstawie umowy o zarządzanie – jest nieprawidłowe,
• niepowstania po stronie Zarządzającego przychodu z tytułu: zwrotu kosztów wykorzystywania przez Zarządzającego prywatnego samochodu, kosztów noclegów i kosztów przejazdów krajowych i zagranicznych w związku z podróżą w celu wykonywania zadań wynikających z umowy o świadczenie usług zarządzania, w miejscach znajdujących się poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Wnioskodawcy lub stałe miejsce wykonywania ww. umowy oraz opłacenia przez Wnioskodawcę składki na ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej – jest nieprawidłowe,
• w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.
  

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika. Następnie wniosek ten został uzupełniony pismem z dnia 14 lipca 2021 r. (data wpływu 19 lipca 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (po uzupełnieniu wniosku):

Na podstawie przepisów ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (Dz. U. z 2016 r., poz. 1202), została zawarta umowa o świadczenie usług zarządzania między Spółką a osobą powołaną jako Członek Zarządu Spółki (zwana dalej Zarządzającym).

Zarządzający jest osobą fizyczną nie wykonującą działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r., poz. 162) i nieposiadającą wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Przedmiotem umowy jest świadczenie usług zarządzania Spółką w związku ze sprawowaniem funkcji w zarządzie Spółki.

Realizacja przez Zarządzającego powierzonych mu zadań występuje przy wykorzystaniu zasobów rzeczowych, finansowych i organizacyjnych Spółki w tym zasobów pracowników oraz osób realizujących czynności faktyczne i prawne na podstawie innych tytułów prawnych aniżeli umowa o pracę. Zawarta umowa zawiera zobowiązanie Spółki do zapewnienia tych zasobów Zarządzającemu.

Świadczenie usług przez Zarządzającego polega na działaniu w imieniu i na rzecz Spółki, prowadzeniu spraw Spółki we wszystkich aspektach jej działalności, reprezentowaniu Spółki wobec podmiotów trzecich i wobec pracowników Spółki, zgodnie ze sposobem reprezentacji przyjętym w Spółce, realizacji celów zarządczych i innych stawianych przed Spółką oraz do realizacji zadań o charakterze użyteczności publicznej.

Zarządzający świadczy usługi wyłącznie osobiście oraz w sposób ciągły prowadzący do rozwoju Spółki, w warunkach pełnej decyzyjności; działa pod nadzorem Zgromadzenia Wspólników oraz Rady Nadzorczej Spółki. Zarządzający pełni funkcję zwierzchnika wszystkich pracowników.

W okresie pełnienia funkcji Członka Zarządu nałożono na niego obowiązek przestrzegania polityki bezpieczeństwa obowiązującej w Spółce, zakazu konkurencji, tajemnicy przedsiębiorstwa Spółki oraz nieudostępniania informacji poufnych. Miejscem wykonywania umowy przez Zarządzającego jest siedziba Spółki oraz każde inne miejsce na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i poza jej granicami, w którym zaistnieje konieczność wykonywania zadań związanych z działalnością Spółki.

Zarządzający jest uprawniony do uczestniczenia w konferencjach, seminariach i innych wydarzeniach na koszt Spółki, o ile ich zakres i tematyka są związane z działalnością Spółki. Na Zarządzającym w tym zakresie spoczywa obowiązek aktywnego udziału w wymienionych wydarzeniach. Zarządzający jest także zobowiązany do udziału w szkoleniach związanych z zakresem wykonywanych na rzecz Spółki usług zarządzania, objętych zatwierdzonym na dany rok obrotowy Spółki planem rzeczowo-finansowym. Koszty tych szkoleń ponosi Spółka.

W ramach umowy Spółka zobowiązała się wobec Zarządzającego do przekazania urządzeń technicznych, wyposażenia oraz innego mienia Spółki niezbędnego do realizacji usług zarządzania, zapewnienia samodzielnego pomieszczenia biurowego o standardzie stosowanym do wykonywania funkcji Członka Zarządu wraz z możliwością korzystania z części wspólnych budynku, w którym znajduje się siedziba Spółki, zapewniania materiałów biurowych oraz możliwości korzystania z ogólnodostępnych urządzeń technicznych w Spółce. Spółka zobowiązała się ponosić koszty utrzymania, konserwacji, serwisu, przeglądów, naprawy, wymiany części eksploatacyjnych urządzeń technicznych, wyposażenia oraz innego mienia Spółki przekazanego Zarządzającemu do korzystania, dokonywania aktualizacji oprogramowania, ubezpieczenia tego mienia i pokrywania wszelkich kosztów w tym zakresie. Zarządzający zobowiązał się do korzystania z przekazanych zasobów Spółki wyłącznie w celu wykonywania umowy i nieudostępniania ich osobom trzecim.

Ustalono, że do celów związanych z wykonywaniem usług zarządzania poza siedzibą Spółki, Zarządzający jest uprawniony do wykorzystania samochodów stanowiących mienie Spółki, a także samochodu prywatnego. Spółka zobowiązała się pokrywać koszty podróży służbowych dotyczących wykonywania usług zarządzania. Spółka zobowiązała się co zwrotu udokumentowanych oraz odpowiednio uzasadnionych wydatków poniesionych przez Zarządzającego niezbędnych do należytego wykonania omawianej umowy.

Do celów podróży poza granice administracyjne miasta – związanych z należytym wykonaniem umowy, tj. do podróży w celu wykonywania przez Zarządzającego zadań wynikających z umowy o świadczenie usług zarządzania w miejscach znajdujących się poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Wnioskodawcy lub stałe miejsce wykonywania wymienionej umowy – Spółka zapewnia możliwość korzystania przez Zarządzającego z samochodów służbowych będących Jej mieniem, na zasadach obowiązujących w Spółce (wyłącznie z kierowcą będącym pracownikiem Spółki). W przypadku korzystania przez Zarządzającego z samochodu prywatnego do wyżej wymienionych podróży, Spółka zobowiązała się do wypłaty należności z tego tytułu.

Wydatki związane z wykorzystaniem samochodu prywatnego, koszty noclegów i przejazdów, poniesione przez Zarządzającego, nie zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu przez Zarządzającego i nie zostały przez Niego zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Spółka zapewnia Zarządzającemu, jego współmałżonkowi i dzieciom prowadzącym wspólne gospodarstwo domowe, korzystanie z pakietów medycznych (na chwilę obecną Spółka ich nie posiada) oraz innych pakietów usług (w tym korzystania z przejazdów środkami komunikacji miejskiej, zgodne z obowiązującymi w Spółce przepisami) na takich zasadach, co pracownicy Spółki.

Spółka zobowiązała się do zgłoszenia Zarządzającego do ubezpieczenia społecznego (emerytalnego, rentownego), wypadkowego, dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego, ubezpieczenia zdrowotnego oraz opłacenia składek obciążających Spółkę i pobranych od Zarządzającego, opłacenia składek na Fundusz Pracy i FGŚP, zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Zgodnie z umową, w przypadku przystąpienia Spółki do pracowniczego programu emerytalnego, Zarządzający będzie traktowany jak pracownik Spółki a Spółka będzie pobierała zaliczki z wynagrodzenia Zarządzającego, zgodnie z przyjętymi warunkami pracowniczego programu emerytalnego.

Wynagrodzenie należne Zarządzającemu składa się z części stałej stanowiącej wynagrodzenie miesięczne podstawowe oraz części zmiennej stanowiącej wynagrodzenie uzupełniające za rok obrotowy Spółki. Wynagrodzenie jest płatne na podstawie wystawionych rachunków, w terminach określonych umową.

Zgodnie z zapisami umowy, każda ze Stron ponosi odpowiedzialność za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązań z tej umowy. Zarządzający ponosi odpowiedzialność wobec Spółki oraz wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez Zarządzającego umowy lub wykonywania funkcji Członka Zarządu Spółki, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania umowy lub naruszenia przepisów prawa, jeżeli nastąpiło to z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa.

Zarządzający ponosi odpowiedzialność z tytułu pełnienia funkcji Członka Zarządu Spółki wynikającą z przepisów prawa, a w szczególności z Kodeksu spółek handlowych, nie ponosi odpowiedzialności związanej z ryzykiem w zarządzaniu i ryzykiem prowadzenia działalności gospodarczej Spółki, o ile nastąpiło to w ramach dozwolonego i uzasadnionego ryzyka, jeżeli Zarządzający je podejmował zgodne z przepisami prawa i nie można przypisać Zarządzającemu winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa. W tym zakresie Spółka zawarła umowę odpowiedzialności cywilnej OC, której przedmiotem jest ubezpieczenie przedsiębiorstwa X Sp. z o.o. w zakresie odpowiedzialności osób zarządzających Spółką, za szkody wyrządzone osobom trzecim oraz samej Spółce, w związku z pełnioną funkcją i wykonywaniem powierzonych obowiązków w zakresie przewidzianym przez prawo i wewnętrzne regulacje Spółki. Ubezpieczenie obejmuje byłych, obecnych oraz przyszłych członków Zarządu, Rady Nadzorczej, prokurentów, dyrektorów zarządzających, członków organów kontrolnych i wszystkich członków innych organów wykonawczych, doradczych lub nadzorczych określonych w umowie Spółki lub statucie. Nadto pracowników, jeżeli roszczenie dotyczy sprawowanej przez nich funkcji kierowniczej, zarządczej lub nadzorczej oraz jeżeli zostaną włączeni, jako strona, do rozpatrywanego roszczenia skierowanego przeciwko jakiejkolwiek osobie ubezpieczonej. Ochroną objęci są również współmałżonkowie, spadkobiercy, konkubenci, partnerzy życiowi oraz wykonawcy testamentu wymienionych powyżej osób. Polisa ma charakter bezimienny. Ubezpieczenie nie dotyczy konkretnych osób, tylko osób, które w danym czasie pełnią określone funkcje. Spółka opłaca stałą składkę za ubezpieczonych, niezależną od ilości osób objętych polisą.

Wnioskodawca zakwalifikował wynagrodzenie Zarządzającego jako przychód z art. 13 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.) i jest płatnikiem tego podatku.

W piśmie z dnia 14 lipca 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z postanowieniami Umowy o świadczenie usług zarządzania Spółka zapewnia Zarządzającemu możliwość korzystania do celów związanych z podróżą Zarządzającego, niezbędną do należytego wykonania Umowy poza siedzibą Spółki, z samochodów stanowiących mienie Spółki, z których Zarządzający korzysta na zasadach obowiązujących w Spółce, tj. w celu realizacji ww. wyjazdu służbowego Spółka wystawia polecenie wyjazdu służbowego wskazując termin, cel wyjazdu i środek lokomocji.

Na czas trwania wyjazdu służbowego Spółka udostępnia Zarządzającemu samochód służbowy wraz z kierowcą, który posiada odpowiednie uprawnienia do prowadzenia pojazdu (badania psychotechniczne).

Podstawa prawna: rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167, z późn. zm.).

W przypadku korzystania przez Zarządzającego z samochodu prywatnego do celów związanych z podróżą Zarządzającego, niezbędną do należytego wykonania Umowy poza siedzibą Spółki, inną niż określona w pkt 10.6 Umowy („10.6 Zarządzający, uprawniony jest do korzystania z samochodu prywatnego do celów związanych z wykonywaniem usług zarządzania poza siedzibą Spółki i z tego tytułu ustala się limit do kwoty 500 zł miesięcznie na jazdy lokalne, tj. w granicach administracyjnych miasta A. Rozliczenie z tytułu wyżej wskazanego limitu będzie rozliczane na podstawie oświadczenia Zarządzającego. Ustalony limit pomniejszony będzie o dni, w których usługi zarządzania nie będą świadczone przyjmując za miesiąc 30 dni”), Spółka zobowiązała się do wypłaty należności z tego tytułu. Ponadto do pokrywania kosztów udziału Zarządzającego w wydarzeniach z udziałem Spółki, zgodnie z Umową, w tym również kosztów zakwaterowania w standardzie stosownym do wykonywania funkcji Członka zarządu Spółki, Spółka zobowiązała się do zwrotu wydatków poniesionych przez Zarządzającego, a niezbędnych do należytego wykonania Umowy, po ich należytym udokumentowaniu, uzasadnieniu ich poniesienia, w tym wykazaniu związku i niezbędności do należytego świadczenia usług zarządzania, np. faktur, paragonów, umów i innych równoważnych dokumentów w tym oświadczeń.

Po zakończeniu delegacji, Zarządzający przedstawia rachunek kosztów podróży zawierający m.in. trasę oraz ilość przejechanych kilometrów, na tej podstawie Spółka rozlicza delegację zwracając koszty przejazdu samochodem prywatnym przeliczone według obowiązującej stawki za 1 kilometr.

Podstawa prawna: rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. Nr 27, poz. 271, z późn. zm.), rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167, z późn. zm.).

Spółka dla potrzeb rozliczenia podróży służbowych zaimplementowała przepisy wyżej wymienionego rozporządzenia.

Wnioskodawca pokrywa koszty związane z podróżami Zarządzającego poza miejscowość, w której znajduje się siedziba Wnioskodawcy lub stałe miejsce wykonywania umowy, takie jak koszty noclegów, koszty udziału w konferencjach, spotkaniach i szkoleniach, koszty przejazdu (w przypadku konieczności wcześniejszego zakupu biletów). Spółka zwraca natomiast koszty przejazdu samochodem prywatnym, koszty noclegów (w przypadku gdy Zarządzający pokrył koszt z własnych środków), koszty przejazdu autostradami, koszty przejazdu komunikacją miejską (o ile Zarządzający dokonał opłaty z własnych środków), Spółka nalicza również diety dla zarządzającego oraz ewentualne noclegi – ryczałt.

Spółka przekazała, a Zarządzający przejął do korzystania w celu należytego wykonania Umowy, urządzenia techniczne, wyposażenie oraz inne mienie Spółki objęte Protokołem zdawczo -odbiorczym, tj. komputer, monitor, laptop, telefon komórkowy, meble stanowiące wyposażenie gabinetu Zarządzającego (biurko, kontener do biurka, szafa ubraniowa, stolik komputerowy, komoda, krzesła, fotel, stolik). Korzystanie z mienia Spółki w innym celu aniżeli należyte wykonanie Umowy może nastąpić na podstawie odrębnej umowy zawartej ze Spółką, przy czym Spółkę reprezentuje Rada Nadzorcza Spółki.

Zarządzający zobowiązany jest dbać o powierzone mienie z należytą starannością i zabezpieczyć je przed uszkodzeniem i utratą, jest zobowiązany również do udostępniania Spółce powierzonego mu mienia na każde Jej żądanie, przy czym żądanie w tym zakresie winno być uzasadnione, między innymi może wynikać z konieczności serwisu, konserwacji naprawy wymiany, przeglądu, uaktualnienia oprogramowania konieczności zainstalowania aplikacji. Strony mogą dokonywać zmian w zakresie przekazanego Zarządzającemu mienia Spółki, zmiana ta wymaga podpisania kolejnego protokołu zdawczo-odbiorczego.

Zarządzający zobowiązał się do korzystania z przekazanych zasobów Spółki wyłącznie w celu wykonania Umowy i nieudostępniania ich osobom trzecim.

Zarządzający jest uprawniony do korzystania z samodzielnego pomieszczenia biurowego o standardzie stosownym do wykonywania funkcji Członka Zarządu wraz z możliwością korzystania z części wspólnych.

Zarządzający jest zobowiązany do zwrotu mienia Spółki najpóźniej w dniu wygaśnięcia lub rozwiązania Umowy.

W związku z tym, że opisane koszty ponoszone są przez Wnioskodawcę w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, na mocy art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1406, z późn. zm.), stanowią koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Wnioskodawca pokrywa koszty uczestnictwa Zarządzającego w konferencjach, seminariach i szkoleniach zgodne z cennikiem organizatora oraz koszty delegacji w sposób opisany powyżej.

W umowie o świadczenie usług zarządzania, zawarte są następujące postanowienia dotyczące zwrotu lub pokrycia przez Wnioskodawcę kosztów, o których mowa we wniosku:

„5.5. Zarządzający jest uprawniony do uczestnictwa w konferencjach, seminariach i innych wydarzeniach, o ile ich zakres tematyka jest związana z działalnością Spółki. W przypadku konieczności prezentowania wiedzy, osiągnięć z obszaru działania Spółki Zarządzający jest zobowiązany do aktywnego udziału w wyżej wymienionych wydarzeniach. Koszt udziału Zarządzającego w wyżej wskazanych wydarzeniach ponosi Spółka.

5.6. Zarządzający jest zobowiązany do udziału w szkoleniach związanych z zakresem wykonywanych na rzecz Spółki usług zarządzania, objętych zatwierdzonym na dany rok obrotowy Spółki planem rzeczowo-finansowym. Koszt wyżej wskazanych szkoleń ponosi Spółka.

Spółka oświadcza, że:

2.2.8. Zawrze umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej organów Spółki za szkody wyrządzone w związku z wykonywaniem funkcji w organach Spółki i pokryje koszty składek z tego tytułu.

Spółka zobowiązała się w szczególności do:

8.2.2. Dokonywania czynności utrzymania, konserwacji, serwisu, przeglądów, naprawy, wymiany części eksploatacyjnych urządzeń technicznych, wyposażenia oraz innego mienia Spółki przekazanego Zarządzającemu do korzystania, dokonywania aktualizacji oprogramowania, ubezpieczenia tego mienia i pokrywania wszelkich kosztów w tym zakresie.

8.2.3. Zapewnienia możliwości korzystania, do celów związanych z podróżą Zarządzającego, niezbędną do należytego wykonania Umowy poza siedzibą Spółki, z samochodów stanowiących mienie Spółki, z których Zarządzający korzystać będzie na zasadach obowiązujących w Spółce. W przypadku korzystania przez Zarządzającego z samochodu prywatnego do celów związanych z podróżą Zarządzającego, niezbędną do należytego wykonania Umowy poza siedzibą Spółki, inną niż określona w pkt 10.6 Umowy, do wypłaty należności z tego tytułu. Ponadto, do pokrywania kosztów udziału Zarządzającego w wydarzeniach z udziałem Spółki, zgodnie z Umową, w tym również kosztów zakwaterowania w standardzie stosownym do wykonywania funkcji Członka Zarządu Spółki.

8.2.4. Zwrotu wydatków poniesionych przez Zarządzającego, a niezbędnych do należytego wykonania Umowy, po ich należytym udokumentowaniu, uzasadnieniu ich poniesienia w tym wykazaniu związku i niezbędności do należytego świadczenia usług zarządzania, np. faktur, paragonów, umów i innych równoważnych dokumentów w tym oświadczeń.

10.6. (Treść zapisu umowy została zacytowana wcześniej).

10.7. Korzystanie przez Zarządzającego z telefonu służbowego komórkowego i stacjonarnego w związku z wykonywaniem usług zarządzania nie jest ograniczone limitem, a koszty z tego tytułu ponosi Spółka.

10.10. Spółka zapewnia Zarządzającemu artykuły biurowe własnym staraniem i na własny koszt.

10.11. Koszty związane z zakupem utrzymaniem, konserwacją, serwisowaniem, naprawami, przeglądami, ubezpieczeniem mienia stanowiącego zasób Spółki, z którego korzysta Zarządzający obciąża Spółkę”.

Wszystkie wydatki, o których mowa we wniosku, poniesione przez Zarządzającego nie zostały przez niego zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i nie zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Zarządzający został zobowiązany do udziału w szkoleniach związanych z zakresem wykonywania na rzecz Spółki usług zarządzania, objętych zatwierdzonym na dany rok obrotowy Spółki planem rzeczowo-finansowym. Koszty wyżej wskazanych szkoleń ponosi Spółka.

Zarządzający został powołany z dniem 1 marca 2021 r. do pełnienia funkcji wiceprezesa zarządu na wspólną czteroletnią kadencję Zarządu Spółki rozpoczętą w dniu 2 stycznia 2021 r. (Uchwała Nr … Rady Nadzorczej X Sp. z o.o. w sprawie powołania Pana … do pełnienia funkcji Wiceprezesa Zarządu X Sp. z o.o.).

Umowa o świadczenie usług zarządzania z Zarządzającym została zawarta w dniu 16 marca 2021 r. w A.

Składka ubezpieczenie polisy OC, która została określona w stałej kwocie, jest opłacana jednorazowo, niezależnie od ilości osób objętych ubezpieczeniem.

Ubezpieczenie OC obejmuje zarówno obecne jak i potencjalnie przyszłe osoby pełniące funkcje objęte zakresem ubezpieczenia – zbiór otwarty.

Osoby objęte umową ubezpieczeniową pełnią różne funkcje, różny jest zakres i skala zdarzeń, które mogą rodzić po ich stronie obowiązek odszkodowawczy, różny jest zakres ich uprawnień decyzyjnych oraz odpowiedzialności. Każdy ubezpieczony działa zgodnie ze swoim zakresem obowiązków i uprawnień.

Zakres ubezpieczenia jest ogólny, obejmuje wszystkich ubezpieczonych i wszystkie zdarzenia ubezpieczeniowe.

Umowa ubezpieczeniowa nie zawiera zapisów pozwalających na rozgraniczenie opłaty za ubezpieczenie w odniesieniu do poszczególnych osób i zakresów odpowiedzialności. Składka ubezpieczeniowa dotyczy wszystkich osób i całego zakresu ubezpieczenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym stanie faktycznym wynagrodzenie, które Zarządzający otrzymuje na podstawie umowy o zarządzanie, prawidłowo zostało zakwalifikowane przez Wnioskodawcę jako przychód z działalności wykonywanej osobiście w zakresie umów o zarządzanie, zgodnie z art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w związku z tym na Wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika podatku, wynikające z art. 41 ust. 1 tej ustawy?
2. Czy nieodpłatne udostępnienie osobie zarządzającej korzystania z samochodu służbowego, wyłącznie z kierowcą Spółki (na zasadach jakie obowiązują w Spółce), do celów podróży służbowych poza administracyjne granice miasta, związanej z należytym wykonaniem umowy lub pokrycie przez Spółkę należności w przypadku wykonania takiej podróży samochodem prywatnym, a także udostępnienie komputera (laptopa), telefonu komórkowego, pomieszczenia biurowego w siedzibie Spółki w celu wykonywania umowy o zarządzanie, jak również wydatki poniesione przez osobę zarządzającą, w związku z wykonaniem powierzonych jej zadań na eksploatację sprzętu w tym: paliwo (rozumiany jako wydatek mieszczący się w pojęciu należności związanych z wykorzystaniem samochodu prywatnego do celów służbowych lub wydatek na paliwo poniesiony przez Wnioskodawcę związany z udostępnianiem samochodu służbowego), rozmowy telefoniczne, koszty utrzymania, konserwacji i naprawy urządzeń, koszty noclegów (hotele), przejazdów (bilety kolejowe, lotnicze) krajowe i zagraniczne, związane z podróżą w celu wykonywania przez Zarządzającego zadań wynikających z umów o świadczenie usług zarzadzania, w miejscach znajdujących się poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Wnioskodawcy lub stałe miejsce wykonywania umowy o świadczenie usług zarządzania – zwrócone lub opłacone przez Spółkę na podstawie stosownych dokumentów finansowych, stanowią dodatkowy przychód osoby zarządzającej i należy je doliczyć do przychodu podatnika, od którego Wnioskodawca jest zobowiązany pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych?
3. Skoro Zarządzający jest uprawniony do uczestnictwa w konferencjach, seminariach i szkoleniach, o ile ich zakres i tematyka jest związana z zakresem wykonywanych usług, a koszty tych zdarzeń pokrywa Spółka, to czy wymienione koszty należy doliczyć do przychodu osoby zarządzającej, od którego Wnioskodawca jest zobowiązany pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych?
4. Czy w opisanym stanie faktycznym koszty pokrywane przez Spółkę z tytułu opłacenia składki na ubezpieczenie OC za osoby objęte tym ubezpieczeniem, należy zaliczyć do przychodu tych osób oraz pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych?
   

Zdaniem Wnioskodawcy (po uzupełnieniu wniosku):

Ad 1

Według stanowiska Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym wynagrodzenie, które Zarządzający otrzymuje na podstawie umowy o zarządzanie zawartej z Wnioskodawcą podlega opodatkowaniu jako przychody z działalności wykonywanej osobiście i jako takie podlega obowiązkom Wnioskodawcy jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze Spółka zalicza do działalności wykonywanej osobiście, określonej w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z tytułu działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej są obowiązane, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy, płatnicy o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczkę – na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Ad 2

Wnioskodawca uważa, że korzystanie z majątku Spółki, używanego przez osobę zarządzającą tylko do celów służbowych, nie może być uznane za nieodpłatne świadczenie, od którego Spółka powinna pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Przychód z nieodpłatnych świadczeń mógłby powstać jedynie wówczas, gdyby osoba zarządzająca wykorzystała to mienie w celach osobistych.

W ocenie Spółki, udostępnione osobie fizycznej, zarządzającej Spółką mienie w postaci pomieszczenia biurowego, samochodu służbowego, laptopa, telefonu komórkowego stanowią podstawowe środki techniczne, niezbędne do wykonywania usług zleconych osobie fizycznej, które nie stanowią przysporzenia (przychodu) dla tej osoby. Również zwrot kosztów przejazdów, przelotów, kosztów pobytu w hotelach i konserwacji lub naprawy urządzeń, jak również koszty poniesione bezpośrednio przez Wnioskodawcę z tym związane, nie stanowią przychodów osoby zarządzającej z tytułu działalności wykonywanej osobiście podlegających opodatkowaniu. Wymienione koszty nie służą i w żaden sposób nie stanowią przysporzenia majątkowego po stronie osoby zarządzającej, lecz stanowią uzasadnione specyfiką kontraktu środki służące jego realizacji, pozostające w związku przyczynowym z realizowanymi przez osobę zarządzającą obowiązkami i działalnością Spółki.

Ad 3

Wnioskodawca uważa, że koszty poniesione przez Spółkę w celu zapewnienie uczestnictwa w szkoleniach, konferencjach i seminariach nie stanowią przychodu po stronie osoby zarządzającej, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż podobnie jak środki techniczne (narzędzia pracy), niezbędne do wykonywania zawartej umowy – nie są wykorzystywane do celów osobistych (zarządzający nie odnosi w ich rezultacie żadnych wymiernych korzyści finansowych), ponadto bezpośrednim beneficjentem tych zdarzeń jest Spółka.

Ad 4

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku zawarcia umowy o odpowiedzialności cywilnej OC obejmującej organy Spółki, po stronie indywidualnych osób zarządzających nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Za przychód mogą być uznane tylko takie świadczenia, które zostały spełnione za zgodą osoby zarządzającej (skorzysta ona z nich w sposób w pełni dobrowolny), zostały spełnione w jej interesie (a nie w interesie Spółki) i przyniosły jej korzyść, a korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnej osobie. To Spółka oświadczyła, że zawrze umowę OC, której podmiotem będą Jej organy a nie indywidualne osoby, będzie to skutkowało brakiem możliwości ustalenia wartości świadczenia przypadającego na daną indywidualną osobę, nadto beneficjentem wymienionego ubezpieczenia będzie sama Spółka a nie osoba zarządzająca.

Wnioskodawca uważa, że w opisanym stanie faktycznym, nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż:

1. przychód w postaci nieodpłatnego świadczenia musi być przypisany do danej, konkretnej osoby, która wyraziła zgodę na jego przyjęcie;
2. musi istnieć możliwość ustalenia wartości świadczenia przypadającego na daną osobę, jeżeli świadczeniem w sposób ryczałtowy objęto jednocześnie kilkanaście osób;
3. wysokość składki nie jest zależna od ilości osób ubezpieczonych i nie można dokonać jej podziału, tak aby określić, w jakiej części przypada konkretnej osobie;
4. osoby objęte umową ubezpieczeniową pełnią różne funkcje, różny jest zakres i skala zdarzeń, które mogą rodzić po ich stronie obowiązek odszkodowawczy, różny jest zakres ich uprawnień decyzyjnych oraz odpowiedzialności.
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• nieprawidłowe w części dotyczącej kwalifikacji do źródła przychodów wynagrodzenia otrzymywanego przez Zarządzającego na podstawie umowy o zarządzanie,
• nieprawidłowe w części dotyczącej niepowstania po stronie Zarządzającego przychodu z tytułu: zwrotu kosztów wykorzystywania przez Zarządzającego prywatnego samochodu, kosztów noclegów i kosztów przejazdów krajowych i zagranicznych w związku z podróżą w celu wykonywania zadań wynikających z umowy o świadczenie usług zarządzania, w miejscach znajdujących się poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Wnioskodawcy lub stałe miejsce wykonywania ww. umowy oraz opłacenia przez Wnioskodawcę składki na ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej,
• prawidłowe w pozostałym zakresie.
  

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy, źródłami przychodów są:

• działalność wykonywana osobiście (pkt 2),
• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3).
  

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zgodnie z art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

– z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9 (art. 13 pkt 8 ww. ustawy).

Natomiast stosownie do art. 13 pkt 9 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Należy mieć na uwadze, że jak wskazał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 17 czerwca 2015 r., sygn. akt III UZP 2/15 „w spółkach kapitałowych zawarcie kontraktu menedżerskiego z członkiem zarządu kreuje wtórną podstawę powiązania menedżera ze spółką, bowiem podstawowe znaczenie ma powołanie go na członka zarządu tworzące stosunek członkostwa w zarządzie spółki regulowany przepisami Kodeksu spółek handlowych i innymi przepisami wewnętrznymi spółki”.

Także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 16 czerwca 2016 r., sygn. akt I FSK 83/15 podzielił pogląd wyrażany w piśmiennictwie, że „pozycja członka zarządu, z którym spółka zawarła kontrakt menedżerski (umowę o zarządzanie) jako przedsiębiorcą, jest szczególna. W następstwie kontraktu menedżerskiego (umowy o zarządzanie) członek zarządu nie przejmuje zarządzania spółką we własnym imieniu i na własny rachunek. Zarządzanie spółką nadal jest realizowane przez członka zarządu w ramach członkostwa w zarządzie. Rola kontraktu menedżerskiego (umowy o zarządzanie) ograniczona jest do ustalenia wynagrodzenia za wykonywanie funkcji w zarządzie (czy jeszcze innych czynności określonych w umowie), szczególnych (kwalifikowanych i dodatkowych – w porównaniu z regulacją Kodeksu spółek handlowych i wewnętrznego prawa spółki) obowiązków dotyczących zarządzania spółką, zakazów w zakresie konkurencji oraz podejmowania dodatkowej działalności (Z. Kubot, Kwalifikacje prawne kontraktów menedżerskich członków zarządu spółek kapitałowych, PiZS 2002, nr 2, s. 2 i n.)”.

Wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście przychodów z umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze – przy jednoczesnym zdefiniowaniu na użytek tej ustawy pojęcia pozarolniczej działalności gospodarczej – nie pozostawia wątpliwości, że źródłem tych przychodów nie jest pozarolnicza działalność gospodarcza, lecz zawsze działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy. Tym samym, przychody uzyskane z tytułu tego rodzaju umów stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeżeli umowy te są zawierane w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej. Czynności zarządcze dotyczą określonej osoby, tym samym mogą być dokonywane bezpośrednio przez tę osobę. Nie jest możliwe wykonywanie tego rodzaju czynności przez podmiot inny niż osoba fizyczna, np. przez spółkę.

Jednocześnie z uwagi na fakt, że w przypadku zawarcia umowy powierzającej zarząd przedsiębiorstwem występuje duża dowolność nazewnictwa, przepis art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy nie tylko przychodów uzyskanych na podstawie umów o zarządzanie, kontraktu menedżerskiego, lecz wszelkich umów o podobnym charakterze, z których wynika, że podatnikowi, w drodze umowy cywilnoprawnej, zostało zlecone sprawowanie zarządu przedsiębiorstwem, spółką czy instytucją. Natomiast wyjątek, o którym mowa w przywołanym przepisie dotyczy sytuacji, gdy podatnik powołany został, np. do składu zarządu, rady nadzorczej, komisji lub innych organów stanowiących osoby prawnej; w takiej sytuacji uzyskane przez niego przychody będą przychodami w rozumieniu art. 13 pkt 7, a nie art. 13 pkt 9 ww. ustawy. Powołanie bowiem podatnika, np. do składu zarządu, bez względu na sposób jego powołania, stanowi okoliczność, która powoduje tylko zmianę kwalifikacji przychodu, jednakże w ramach działalności wykonywanej osobiście.

Mając powyższe na uwadze, przychody członka zarządu spółki w przypadku zawarcia umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktu menedżerskiego lub umowy o podobnym charakterze (w tym również umowy o świadczenie usług zarządzania zawartej na czas pełnienia funkcji członka zarządu), stanowią przychody zaliczone do źródła określonego w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (stanowi o tym „wyłączenie” określone w art. 13 pkt 9 ww. ustawy).

Konsekwencją zakwalifikowania przychodów z tytułu świadczenia usług zarządzania jako przychodów z działalności wykonywanej osobiście jest ich opodatkowanie za pośrednictwem płatnika, na zasadach określonych w art. 41 i art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Płatnicy, o których mowa w art. 41 ww. ustawy, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania (art. 42 ust. 1 ww. ustawy).

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że wynagrodzenie, które Zarządzający otrzymuje na podstawie umowy o zarządzanie zawartej z Wnioskodawcą podlega opodatkowaniu jako przychód z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z wypłatą tego wynagrodzenia na Wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że na gruncie tej ustawy, termin „nieodpłatne świadczenie” ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”.

W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10, NSA potwierdził powyższe stanowisko uznając, że ma ono również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 11 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Przychodem Zarządzającego z tytułu umowy o świadczenie usług zarządzania Spółką jest zatem nie tylko ewentualne wynagrodzenie z tego tytułu, ale także nieodpłatne świadczenia otrzymywane w związku ze sprawowaniem funkcji w zarządzie Spółki.

Kwestia rozumienia pojęcia „nieodpłatnych świadczeń” – w aspekcie świadczeń pracowniczych była przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 dokonał ustalenia, jakie kryteria statuują nieodpłatne świadczenie do zakwalifikowania go jako przychodu pracownika z tytułu stosunku pracy.

Trybunał Konstytucyjny definiując pojęcie „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu, w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał, że za przychód pracownika mogą być uznane takie świadczenia, które:

• po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
• po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
  

Wobec tego, przyjęcie oceny uznającej konkretne świadczenie ze strony pracodawcy za przychód pracownika ze stosunku pracy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, winno opierać się na przesłankach wynikających z ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które Trybunał Konstytucyjny w powołanym powyżej wyroku uznał za zgodne z Konstytucją i przedstawił ich interpretację.

Należy też pokreślić, że ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego, z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych.

Wskazać należy, że nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika ze stosunku pracy – gdy świadczenie to powoduje wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia: w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku. Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy zostało spełnione za zgodą pracownika, tj. gdy pracownik skorzystał z niego w pełni dobrowolnie. Zatem, pracodawca spełnił określone świadczenie na rzecz pracownika, gdy dysponował uprzednią zgodą pracownika na jego przyjęcie. Przychód pracownika będzie obejmował nieodpłatne świadczenie, gdy świadczenie to zostanie spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przyniesie pracownikowi korzyść w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. W zakresie tego kryterium należy wskazać, że chodzi o realny charakter przysporzenia, jako warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym. Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi, tj. nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów. W sytuacji, gdy nieodpłatne świadczenie nie powoduje przysporzenia w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej, czy to w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku, to wówczas nie można mówić o przychodzie z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego dotyczy wprawdzie świadczeń uzyskiwanych przez pracowników, jednak zawiera wskazówki interpretacyjne, jak należy rozumieć nieodpłatne świadczenia i przywołane ustalenia pozostają aktualne również do osób będących członkami zarządu (menedżerów) uzyskujących przychody na podstawie umów o świadczenie usług zarządzania.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Przychodem Zarządzającego z tytułu umowy o świadczenie usług zarządzania Spółką będzie zatem nie tylko ewentualne wynagrodzenie z tego tytułu, ale także nieodpłatne świadczenia otrzymywane w związku ze sprawowaniem funkcji w zarządzie Spółki.

W świetle powyższego, odnosząc się do pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należy zauważyć, że z opisu stanu faktycznego wynika, że zasoby rzeczowe, finansowe i organizacyjne Spółki wskazane we wniosku, udostępnione Zarządzającemu będą przez Niego wykorzystywane wyłącznie w celach służbowych. Należy więc stwierdzić, że korzystanie przez Zarządzającego z udostępnionych przez Spółkę: samochodu służbowego, komputera (laptopa), telefonu komórkowego oraz pomieszczenia biurowego w siedzibie Spółki w celu wykonywania przez Niego zadań wynikających z umowy o świadczenie usług zarządzania, a także zwrot lub opłacenie przez Spółkę wydatków poniesionych przez Zarządzającego na eksploatację ww. sprzętu (w tym paliwo, rozmowy telefoniczne, koszty utrzymania, konserwacji i napraw urządzeń) w związku z wykonywaniem powierzonych mu zadań służy wyłącznie celom Wnioskodawcy i jako takie nie może zostać uznane za nieodpłatne świadczenie. W przedmiotowej sytuacji, w ww. zakresie, Zarządzający nie otrzymuje żadnej korzyści majątkowej kosztem Wnioskodawcy. Nie generuje to zatem po stronie Zarządzającego dodatkowego przychodu z działalności wykonywanej osobiście w postaci nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym na Wnioskodawcy w tym zakresie nie będą ciążyły obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do pokrywania przez Spółkę należności w przypadku wykorzystywania przez Zarządzającego prywatnego samochodu do podróży, w celu wykonywania zadań wynikających z umowy o świadczenie usług zarządzania, w miejsca znajdujące się poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Wnioskodawcy, a także związanych z taką podróżą kosztów noclegów (hotele) i przejazdów (bilety kolejowe, lotnicze) krajowych i zagranicznych należy stwierdzić, że sfinansowanie przez Spółkę tych kosztów stanowi dla Zarządzającego nieodpłatne świadczenie.

Przy czym wskazać należy, że wartość części świadczeń ponoszonych przez Wnioskodawcę na rzecz Zarządzającego – po spełnieniu określonych warunków – może być jednak zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Powyższe zwolnienie przysługuje do wysokości limitów określonych w odrębnych przepisach. Odrębnym przepisem, o którym mowa powyżej jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

Zgodnie z § 1 ww. rozporządzenia określa ono wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi, zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej:

1. na obszarze kraju, zwanej dalej „podróżą krajową”;
2. poza granicami kraju, zwanej dalej „podróżą zagraniczną”.
   

Przepis § 2 ww. rozporządzenia stanowi, że z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety;
2. zwrot kosztów:
   1. przejazdów,
   2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
   3. noclegów,
   4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   

Jak stanowi § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, środek transportu właściwy do odbycia podróży krajowej lub podróży zagranicznej, a także jego rodzaj i klasę, określa pracodawca.

Pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości udokumentowanej biletami lub fakturami obejmującymi cenę biletu środka transportu, wraz ze związanymi z nimi opłatami dodatkowymi, w tym miejscówkami, z uwzględnieniem posiadanej przez pracownika ulgi na dany środek transportu, bez względu na to, z jakiego tytułu ulga przysługuje (§ 3 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Przy czym zgodnie z § 3 ust. 3 ww. rozporządzenia, na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży krajowej lub podróży zagranicznej samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy.

Stosownie do § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia w przypadkach, o których mowa w ust. 3, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1265 oraz z 2013 r. poz. 21). W tym zakresie obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. Nr 27, poz. 271, z późn. zm.).

Wskazać jednak należy, że aby przedmiotowe świadczenia, do wysokości określonej w ww. rozporządzeniach, korzystały ze zwolnienia muszą być spełnione warunki, wynikające z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   

Przystępując do oceny skutków podatkowych otrzymania przez Zarządzającego zwrotu kosztów wykorzystywania prywatnego samochodu, przejazdów oraz noclegów w pierwszej kolejności wyjaśnić należy, że z zacytowanych przepisów wynika, że dla skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych konieczne jest uzyskanie tych świadczeń przez osobę będącą w podróży pod warunkiem, że wypłacone należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez podmiot otrzymujący świadczenie, oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów przez podmiot je finansujący.

Należy zaznaczyć, że w powołanym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”. Różnica treści lit. a) i b) w art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy związana jest jednak wyłącznie z faktem, że w podróży służbowej może pozostawać jedynie pracownik, gdyż regulacje w tym zakresie zawiera ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1320, z późn. zm.). Stąd w odniesieniu do osób niepozostających w stosunku pracy (stosunkach pokrewnych) można mówić jedynie o podróży, a nie o podróży służbowej w rozumieniu Kodeksu pracy.

Niezależnie od powyższego, pojęcie „podróż” należy rozumieć identycznie. Przywołać w tym miejscu należy więc definicję podróży służbowej zawartą w przepisach Kodeksu pracy, którą posiłkowo stosuje się przy interpretacji art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 775 § 1 Kodeksu pracy, za podróż służbową uznaje się wykonywanie przez pracownika na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, bądź stałe miejsce pracy pracownika. Pomijając zatem uwarunkowania tego przepisu dotyczące stosunków pomiędzy pracodawcą a pracownikiem, przyjąć należy, że podróżą w przedstawionym zdarzeniu przyszłym jest wykonywanie zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Wnioskodawcy lub stałe miejsce wykonywania zadań Zarządzającego.

Mając na względzie powyższe przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że zwrot Zarządzającemu przez Wnioskodawcę kosztów wykorzystywania przez niego prywatnego samochodu do podróży w celu wykonywania zadań wynikających z umowy o świadczenie usług zarządzania w miejscach znajdujących się poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Wnioskodawcy lub stałe miejsce wykonywania ww. umowy, a także związanych z taką podróżą kosztów noclegów (hotele) i przejazdów (bilety kolejowe, lotnicze) krajowych i zagranicznych stanowi przychód Zarządzającego z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie przychód ten korzysta ze zwolnienia od podatku zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy do wysokości limitu określonego w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej. W konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika.

Natomiast ewentualna nadwyżka wypłacanych przez Wnioskodawcę świadczeń – ponad kwotę objętą zwolnieniem przedmiotowym będzie podlegała opodatkowaniu jako przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, z tego tytułu na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wskazać również należy, że stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało uznać za nieprawidłowe z uwagi na to, że wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, pokrywanie przez Niego kosztów wykorzystywania przez Zarządzającego prywatnego samochodu oraz kosztów noclegów i przejazdów krajowych i zagranicznych w związku z podróżą w celu wykonywania zadań wynikających z umowy o świadczenie usług zarządzania w miejscach znajdujących się poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Wnioskodawcy lub stałe miejsce wykonywania ww. umowy stanowi dla Zarządzającego przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który przy spełnieniu określonych przepisami prawa warunków korzysta ze zwolnienia z opodatkowania.

W odniesieniu do pytania oznaczonego nr 3 należy stwierdzić, że w związku z uczestnictwem, na koszt Spółki, w konferencjach, seminariach i szkoleniach po stronie Zarządzającego nie powstanie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Bowiem Zarządzający zostaje zobowiązany do obowiązkowego uczestnictwa w konkretnych konferencjach, seminariach i szkoleniach, o ile ich zakres i tematyka jest związana z zakresem wykonywanych usług, a koszty tych zdarzeń pokrywa Spółka. W sytuacji, gdy uczestnictwo w danych konferencjach, seminariach i szkoleniach jest jednym z warunków wykonywania umowy, a odmowa wykonania tego obowiązku mogłaby skutkować np. rozwiązaniem umowy nie sposób mówić o powstaniu przychodu po stronie Zarządzającego. W tej kwestii zastosowanie znajduje też orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13, w którym wskazano, że aby można było mówić o powstaniu przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, musi dojść do uzyskania korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który podatnik musiałby ponieść. W sytuacji, w której podatnik obowiązkowo odbywa szkolenie, które leży w interesie Spółki i za które sam podatnik nie zapłaciłby – nie można zatem mówić o powstaniu jakiegokolwiek przychodu.

W konsekwencji wartość świadczenia w postaci uczestnictwa w konferencjach, seminariach i szkoleniach finansowanych przez Wnioskodawcę nie stanowi dla Zarządzającego przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, z tego tytułu na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W odniesieniu do pytania oznaczonego nr 4 należy wskazać, że zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.) przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

W myśl art. 808 § 1 zdanie pierwsze Kodeksu cywilnego, ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek.

Natomiast stosownie do przepisu art. 822 § 1 ww. ustawy przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Z treści tego przepisu wynika, że umowa ubezpieczenia OC nie musi koniecznie dotyczyć osoby ubezpieczającej. Osoba ta może zawrzeć umowę, której przedmiotem będzie odpowiedzialność za szkody spowodowane przez inną osobę (np. członka zarządu, członka rady nadzorczej, dyrektora itd.). Sytuacja, w której składka opłacana jest przez inną osobę niż ta, w której interesie majątkowym zawierana jest umowa powoduje – co do zasady – powstanie przychodu u osoby, na rzecz której zawierana jest umowa. Jest to bowiem odstępstwo od ogólnej zasady pokrywania kosztów ubezpieczenia przez podmiot, którego interesów umowa dotyczy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Zarządzający ponosi odpowiedzialność wobec Spółki oraz wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez Zarządzającego umowy lub wykonywania funkcji Członka Zarządu Spółki, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania umowy lub naruszenia przepisów prawa, jeżeli nastąpiło to z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa. Zgodnie z zapisem umowy, Zarządzający nie ponosi odpowiedzialności związanej z ryzykiem w zarządzaniu i ryzykiem prowadzenia działalności gospodarczej Spółki, o ile nastąpi to w ramach dozwolonego i uzasadnionego ryzyka, jeżeli Zarządzający je podejmował zgodnie z przepisami prawa i nie można przypisać Zarządzającemu winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa. W tym zakresie Spółka zawarła umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej OC za szkody wyrządzone osobom trzecim oraz samej Spółce, w związku z pełnioną funkcją i wykonywaniem powierzonych obowiązków w zakresie przewidzianym przez prawo i wewnętrzne regulacje Spółki oraz za szkody wyrządzone w związku z wykonywaniem funkcji w organach Spółki i pokryje koszty składek z tego tytułu.

W świetle powyższego, w opisanym stanie faktycznym, niewątpliwie korzyścią majątkową dla ubezpieczonych członków organów Wnioskodawcy, w tym dla Zarządzającego, jest zyskanie ochrony płynącej z umowy ubezpieczeniowej przy jednoczesnym nieponoszeniu wydatków na uzyskanie tej ochrony. To Wnioskodawca bowiem zawarł umowę ubezpieczenia i Wnioskodawca ponosi koszty składki na to ubezpieczenie. Dzięki takiemu działaniu u osób ubezpieczonych dochodzi do przysporzenia w majątku, gdyż inny podmiot ponosi za nich koszt finansowy ubezpieczenia, a tym samym nie muszą oni uszczuplać swojego majątku, mimo że otrzymują stosowne zabezpieczenie finansowe, bo przecież umowa ubezpieczenia zawarta przez Wnioskodawcę w rezultacie zapewnia tym osobom ochronę w zakresie odpowiedzialności za szkody wyrządzone w związku z wykonywaniem funkcji w organach Spółki.

Należy zwrócić uwagę, że fakt, że umowa obejmuje organy Wnioskodawcy, a nie indywidualne osoby, nie stanowi trwałej przeszkody do uznania tegoż świadczenia za przychód i ustalenia wysokości przychodu przypadającego na konkretną osobę. Z wniosku wynika, że na dzień zapłacenia składki krąg osób objętych ubezpieczeniem – mimo że nie są one wymienione z imienia i nazwiska – będzie zamknięty, ograniczony, należeć będą do niego członkowie organów Spółki, w tym Zarządzający. Wiadomo zatem, które osoby objęte są ubezpieczeniem. Wnioskodawca zna osoby objęte ubezpieczeniem, w tym Zarządzającego z imienia i nazwiska i w rezultacie może więc wskazać każdą osobę, która jest objęta tym ubezpieczeniem, a także okres, w którym korzystała z ochrony ubezpieczeniowej. Uwzględniając następnie wysokość zapłaconej składki może ustalić wysokość przychodu uzyskanego przez daną osobę, w tym przez konkretnego członka organu Wnioskodawcy, a więc również Zarządzającego.

Mając na uwadze powyższe, uzyskiwana przez członków organów Wnioskodawcy, w tym Zarządzającego, korzyść w postaci opłaconych przez Wnioskodawcę składek na ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej stanowi nieodpłatne świadczenie. Przychód po stronie członków organów Wnioskodawcy, w tym Zarządzającego, powstaje w momencie poniesienia tych świadczeń przez Wnioskodawcę, a więc w momencie zapłaty składki ubezpieczeniowej.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że koszt opłaconej przez Wnioskodawcę składki ubezpieczeniowej stanowi dla Zarządzającego przychód z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, z tego tytułu na Wnioskodawcy ciąży obowiązek pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.)

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.